Op de pijp met….
Eind november ben ik geïnterviewd door de Westlandse krant Groot Westland voor het artikel Op de pijp met… een bekend artikel in onze streek. Begin december stond deze in de krant. Wat een bijzondere ervaring. Ik voel mij ontzettend vereerd om hiervoor gevraagd te zijn. De reacties om mij heen die ik van klanten, familie en vrienden ontving waren geweldig! Opvallend was dat veel mensen de krant en het artikel blijken te lezen. Hieronder dan ook het artikel voor iedereen buiten het Westland die ook graag het artikel Op de pijp met… willen lezen:
Even pauze. Even op de pijp. Bakkie doen, praatje maken. Met en over bijzondere Westlanders. Westlanders met een verhaal. Over Westlandse waarden, en over heden, verleden en toekomst. Deze keer praten we met: Mieke Duindam
Tekst: Esdor van Elten
Foto: Ton van Zeijl
Mieke Duindam (39) maakt als binnenhuisarchitect van jouw huis een thuis. “Ik vind het vooral belangrijk dat het interieur echt bij iemand past.” Mieke is getrouwd met Joost. Met hun drie kinderen wonen zij in Poeldijk.
Van wie ben jij er één?
Ik ben er één van Ben van der Valk van de Zwartendijk in Monster. Daar groeide ik op met mijn broer en nog twee zussen. “Ik ben een Monster”, zei ik als klein kind. Mijn moeder komt uit een echte tuindersfamilie. Mijn vader zat in de kassenbouw. Dat heb ik altijd een interessant vak gevonden.
Foto: Ton van Zeijl
Toch doe je nu iets heel anders…
Ja, hoewel er wel raakvlakken zijn hoor. In beide vakken moet je ruimtelijk kunnen denken en ben je aan het puzzelen met functionaliteit. Bij het ontwerpen van een interieur komt wat meer esthetiek kijken. Kleuren, warmte… dat mis je dan vaak weer in een kas. Maar ik kan ook genieten van de mooie stalen frames die bij de kassenbouw gebruikt worden. Wat ook overeenkomt is dat je projectmatig bezig bent. Ik heb van mijn vader geleerd een project echt beet te pakken.
Heb je altijd al iets in deze richting willen doen?
Als kind wilde ik timmervrouw worden. Dat mijn vader zich afvroeg of die wel bestonden deed daar niks aan af. Ik timmerde als kind al hutten met een eerste en tweede etage. Vriendjes en vriendinnetjes kwamen maar al te graag spelen in de ‘hut van Mieke’. Het bedrijf van mijn vader was een paradijs om spulletjes te vinden; boutjes, moertjes, en katrolletjes die ik kon gebruiken om een soort hijskraan te maken. Dat soort dingen. Toen ik na de basisschool (’t Startblok) en de Thomas van Aquino mavo naar het Hout- en Meubileringscollege (HMC) in Rotterdam ging was mijn vader super enthousiast. Daar vonden we elkaar. Een geweldige opleiding waar ik nog steeds contact mee heb. Mijn huidige stagiaire Marit komt er ook vandaan.
Je bent geen meubelmaker geworden…
Op het HMC koos ik de richting Manager wonen. Daar kwamen dingen voor mij samen. Waar ik van mijn vader vooral de technische kant heb geërfd, nam ik mijn moeders creativiteit en haar gevoel voor kleuren en materialen over. Zij schildert graag, maakt beelden (Zij maakte het beeld van ‘moeder en kind’ dat bij ons in het raam staat en dat zij ons gaf bij de geboorte van onze jongste dochter). Het is waar, het HMC is een vrouwenopleiding.
Foto: Ton van Zeijl
Maar het moet toch vooral mooi zijn?
Dat is echt verschillend per klant. Er is zeker verschil tussen mannen en vrouwen. Mannen benaderen het interieur vaak praktisch. En ze hebben nogal eens een voorliefde voor technische snufjes en gadgets. Vrouwen kijken vaak of dingen goed bij elkaar passen en letten meer op de sfeer. Maar uiteindelijk zoekt iedereen vooral naar een interieur dat bij hem of haar past en het is mijn taak om daarbij te helpen en te adviseren. En daar spelen ook andere elementen een rol. Zo wordt duurzaamheid steeds belangrijker. De tijd dat mensen iedere vijf jaar een ander interieur wilden is echt wel voorbij. Nu zoeken mensen iets waar ze lang plezier van hebben. Dat is gelukkig ook wel iets dat bij mij past.
Je bent sinds een paar jaar voor jezelf bezig…
Ik heb eerst ervaring opgedaan in loondienst. Na de HMC en een kort intermezzo als ski-lerares in Flachau, Oostenrijk, ben ik bij Karel van ’t Wout in Den Haag gaan werken. Ik heb veel van hem geleerd. Het stappenplan dat hij hanteert gebruik ik ook vaak: Eerst de indeling, dan de meubels, vervolgens materialen en kleuren, dan de verlichting en tenslotte de afstyling. Vervolgens heb ik een jaartje bij Nell & Stutterheim gezeten, een keukenarchitect in het hoge segment. Maar dat beviel me toch minder. Ik heb toen gesolliciteerd bij Van Waay en Soetekouw in Delft. Een prachtig bedrijf waar ik tien jaar gewerkt heb.
Ondertussen was ik ook begonnen met mijn avondopleiding aan de Koninklijke Academie van beeldende Kunsten, met interieurarchitectuur als afstudeerrichting. Dat was voor mij een logische stap na het HMC. Ik heb jarenlang studie en werk met elkaar gecombineerd. Hoewel ik bij Van Waay en Soetekouw alles had wat mijn hartje begeerde begon het allemaal toch een beetje gewoon en hetzelfde te worden. En omdat ik in mijn hart altijd al wel wilde ondernemen ben ik in 2017 gestart met mijn eigen ontwerpbureau Mieke Duindam | Interior Design (www.miekeduindam.nl) hier in Poeldijk.
Foto: Ton van Zeijl
Is er markt voor jouw diensten in het Westland?
Ik werk niet alleen in het Westland maar ook daarbuiten. Mensen zien steeds vaker de meerwaarde van een binnenhuisarchitect. Bij nieuwbouw, een grote of kleine verbouwing maak ik technische ontwerpen waar bijvoorbeeld een aannemer of meubelmaker direct mee aan de slag kan.
Westlanders zijn vaak nuchter en praktisch. Met achtergronden, ideeën, ontwerpen en design houden ze zich minder bezig. Maar het moet wel gewoon goed zijn. Een bank moet niet alleen mooi zijn, maar vooral lekker zitten. (Dat geldt trouwens niet alleen voor Westlanders hoor). Heeft een buurman, een familielid of een vriend iets waar ze dik tevreden over zijn dan willen zij dat ook.
Daar zit soms ook een element bij van niet voor elkaar willen onderdoen. De meeste van mijn klanten zijn 35 en ouder. De tijd dat ze wat meer gesetteld zijn, wat meer te besteden hebben en dan wel eens af willen van hun studenteninrichting of het allegaartje dat ze bij het begin van de relatie bij elkaar hebben verzameld.
Hoe ga je te werk?
Dat begint met goed te kijken bij mensen thuis en te luisteren naar hun wensen. In tegenstelling tot wat mensen, onder invloed van tv-programma’s, vaak denken maak ik niet één kant en klaar ‘dit is het’ plan. Ik zie het meer als een proces. Ik maak verschillende schetsen met indelingen en leg die aan klanten voor. Mijn ervaring is dat in de loop van de tijd dan weer nieuwe wensen en ideeën bovenkomen, zowel bij mij als bij de klant.
Waar kan volg ik het stappenplan dat ik al uitlegde. Naast plannen en tekenen help ik ook graag mee aan de praktische uitvoering. Met regelmaat begeleid ik de complete verbouwing van woningen en zorg ik dat de aannemer van de juiste informatie wordt voorzien. Desgewenst ga ik mee inkopen doen, of ik geef een voorzet. De leukste klussen zijn als je een complete make-over mag doen en alles van A tot Z mag regelen.
Heb je te maken met mode?
Qua kleuren en materialen heb je zeker te maken met mode. Toch probeer ik altijd te zoeken naar een zekere tijdloosheid. En hypes laat ik het liefst aan me voorbij gaan. Een paar jaar geleden zag je ineens overal Het Meisje met de Parel van Vermeer opduiken. Daarvan weet ik dan zeker dat dat echt maar een paar jaar houdbaar is. Qua inkopen ga ik ook liever naar de wat betere winkels, want ik wil zeker weten dat het kwalitatief goed is.
Interieurdesign is minder elitair dan vroeger, heb ik het idee…
Dat is zeker zo. Vroeger was het alleen voor de echt rijke mensen. Het is aan visionairs als Jan de Bouvrie te danken dat interieurstyling nu ook bereikbaar is voor de ‘gewone’ mensen. Dat daar belangstelling voor is zie je aan de populariteit van bladen als VT Wonen en de vele woonprogramma’s op televisie. Die zijn niet altijd realistisch, vind ik, maar ze geven wel inspiratie. En leuk genoeg levert mij dat vaak juist weer werk op, want het is één ding om het op televisie te zien, maar hoe pas je het nu toe in je eigen huis? Daar kan ik dan iets in betekenen.
Heb je nog een droomopdracht die je graag zou willen doen?
Als ik er over nadenk heb ik eigenlijk al heel veel gedaan. Van vrijstaande villa’s, de technische universiteit in Delft tot bijvoorbeeld Decorum op de bloemenveiling. En er staan een hoop bijzondere projecten in aanvraag. Wat ik erg leuk vind om te doen is om van iets ouds iets nieuws te maken. Een voormalige school, een kerk, een fabriekspand… Lekker muurtjes doorbreken en het dan een hele nieuwe functie geven!
Bron: krant Groot Westland
Groot Westland, Ton en Esdor, bedankt dat jullie mij hebben gevraagd voor het artikel Op de Pijp met… De reacties om mij heen waren geweldig. Ik voel mij vereerd. Dank!
